تحصیل در دانشگاه

سید موسی صدر در کنار تحصیل و تدریس درس‌های حوزه، برای ورود به دانشگاه در آزمون کنکور سراسری شرکت می‌جوید و پس از موفقیت در آزمون ورودی در مهر ماه 1329 در دانشکده حقوق تهران مشغول به تحصیل می‌شود و نهایتاً در تاریخ خرداد ماه 1332 با اتمام پایان نامه‌ای تحت عنوان «ترجمه شروط و صحه آن» و با کست نمره (بسیار عالی) به اخذ درجه لیسانس حقوق اقتصادی نایل می‌آید. وی همچنان از روح بلند و استعداد سرشار خود کمک می‌گیرد و در حالی که تسلط کامل به دو زبان فارسی و عربی داشت، به فراگیری زبان‌های فرانسه و انگلیسی همت می‌گمارد و در این راه نیز پیروز و سربلند بیرون می‌آید. او فرصت‌های طلایی دوران جوانی را به آسانی از دست نمی‌دهد و از لحظه‌های هر چند کوتاه آن استفاده‌های بلند و پایدار می‌نماید. سید موسی، سخت در تکاپوی آن است تا از هر دانش و مهارتی که به شکلی می‌تواند گره گشا و راه رهایی مشکلات مردم باشد، سهم وافری داشته باشد تا در آینده برای از بین بردن فقر فرهنگی،‌اعتقادی، اخلاقی انسان‌ها به بهترین شکل از آن بهره برداری کند.

آیینه تمام نمای تاریخ

او به شدت سرگرم درس و بحث و تحقیق پیرامون اندوخته‌های حوزوی و دانشگاهی خود است، اما این بدان معنا نیست که آن تلاش‌ها وی را از پرداختن به مسایل اجتماعی و سیاسی روزگار خویش به کلی غافل نموده باشد. به همین خاطر نیز،‌ به کسانی که درد دین داشتند و برای سربلند مردم از جان مایه می‌گذاشتند، ارادت عجیبی از خود نشان می‌داد. او به «نواب صفوی» رهبر فداییان اسلام عشق می‌ورزید و احترام خاصی برای این گروه انقلابی قایل بود. بیت‌ آیت‌الله الظمی سید صدرالدین صدر از آن خانه‌های انگشت شماری بود که فداییان اسلام در آن احساس عزت و آرامش می‌کردند رفت و آمدهای پرشور اعظای این گروه از جان گذشته به این بیت شریف، سید موسی را به یاد مبارزه‌های خستگی ناپذیر تبار پاک و سلحشورش می‌انداخت. وی در سیمای نورانی «نواب صفوی» و یارانش، قامت استوار «مدرس‌ها» و «شیخ فضل الله نوری‌ها» را می‌دید و شعارها و سخنرانی‌های آتشین نواب، خطبه‌های خطیب ربذه (ابوذر غفاری) را به یاد او می‌آورد.

چهره گلگون و قامت رسای نواب صفوی و یاران، در آن دوران سیاه، سیمای پر فروغ تمام شهیدان اسلام در طول تاریخ را مجسّم می‌کرد.گویی که محشر بر‌پا شده است و شهیدان در یک صف ایستاده‌‌اند و سید موسی همه را در یک نگاه و در یک پرده درخشان می‌نگرد. به یقین این احساس پاک اختصاص به سید موسی نداشت، بلکه هر طلبه جوان و دردمندی کافی بود تنها یک بار با سیمای حیات افروز نواب روبه رو گردد و بی‌اختیار شیفته و شیدای آن مرد الهی و آرمان او قرار گیرد.